Inmiddels zijn we een half jaar onderweg en ik heb meer geleerd en meegemaakt dan ik me ooit voor had kunnen stellen. Vooral de veelzijdigheid van het project is ongelofelijk, mijn functie bij het project is elektronica, ik ben uitvinder, ontwerper, maker en tester tegelijkertijd.
Alle elektronica ontwerpen zijn inmiddels af, het laatste doosje met componenten van RS-components is bezorgd en momenteel worden alle printplaten volop geassembleerd. Onderdelen welke af zijn willen we graag zo snel mogelijk testen zodat we zeker weten dat ze goed zijn. Daarom hebben we een testauto gebouwd, een testauto waarop we veel onderdelen al kunnen testen. Mocht een onderdeel toch niet helemaal perfect zijn hebben we nu nog de tijd om hier wat aan te doen, al voordat de complete auto af is en zonder het risico om later, wanneer de auto bijna naar Australië gaat, nog vertraging op te lopen.
De auto die we aan het bouwen zijn rijdt over ongeveer een half jaar over de Stuart Highway, midden in de bloedhete woestijn, tussen de kangoeroes in Australië. Tijdens de race is de zonneauto draadloos verbonden met een laptop in de volgauto die de hele race direct achter de zonneauto rijdt. Via de laptop worden alle uitgelezen waardes van sensoren, de accustatus en nog veel meer informatie overzichtelijk weergegeven en hier wordt ook de strategie bepaald.
Tijdens de race mag er op een dag acht uur gereden worden. Wanneer de zonneauto niet rijdt kan er vaak nog wel energie opgevangen worden. Om deze energie nuttig te kunnen gebruiken bevindt zich in de zonneauto een accu. Momenteel ben ik bezig met de elektronica welke nauwkeurig bijhoudt hoeveel energie er nog in de accu zit, de state of charge. Het is te vergelijken met het metertje in een gewone auto die aangeeft hoeveel benzine er nog in zit. De accu kan maar een bepaalde hoeveelheid energie opslaan. Op momenten dat de zonneauto niet rijdt maar wel met zonne-energie bij mag laden is het belangrijk dat al deze energie opgeslagen kan worden in de accu.
Verder is het bij de finish erg belangrijk dat de accu helemaal leeg is, alle energie die overblijft had gebruikt kunnen worden om een snellere tijd neer te zetten tijdens de race. Maar vlak voor de finish bevindt zich een steile heuvel. Op deze heuvel is er net iets meer vermogen nodig dan wat er direct uit zonlicht opgevangen kan worden en dus uit de accu gehaald moet worden. Voorgaande jaren zijn er veel teams geweest welke op deze heuvel hun accu kapot gereden hebben omdat er niet meer genoeg energie in zat.
De accu is het meest kritieke en gevaarlijke onderdeel van de auto, door verkeerd om te gaan met de accu kan deze zelfs ontploffen. De voorzorgsmaatregelen die hier genomen worden zijn dan ook behoorlijk. Van elke individuele accucel wordt de temperatuur en spanning gemeten, dit zijn er behoorlijk wat! In totaal zitten er in de accubox meer dan vijftig sensoren. Wanneer er kritische temperaturen of spanningen gemeten worden, wordt de accu automatisch uitgeschakeld. Zo ver zullen we het tijdens de race echter niet laten komen, met alle data van de sensoren kan je een situatie als deze van tevoren aan zien komen en gevaarlijke situaties voorkomen.
We zijn dus op alles voorbereid en door zorgvuldig de status van de accu in de gaten te houden kunnen we de prestaties tot het uiterste pushen! Ik kan niet wachten tot het moment waarop we in Adelaide met een compleet lege accu over de finish rijden!
Recent Comments